وزیر آموزش آلمان، خانوم آنت شاوان دیروز استعفا داد. ۵-۴ روز پیش دانشگاه دوسلدرف مدرک دکترای ایشون در سال ۱۹۸۰ (۲۳ سال پیش) رو رد کرد چرا که متوجه شدن که بعضی جاهای پایان نامه شون از نوشته دیگران کپی برداری شده بوده. خانوم شاوان چون از رای دانشگاه به دادگاه شکایت برده خودش اعلام کرد که چون به عنوان وزیر از یک دانشگاه که حوزه مسئولیت ایشون هست شکایت کرده دیگه نمی‌تونه بیطرفانه (در مقابل این دانشگاه) تصمیم بگیره و نتیجتاً استعفا میده.
آقای دانشجو، وزیر آموزش عالی ایران.
احتیاجی هست بیشتر بگم؟
Bozmajje's Blog 
اي بابا كجاهارو با هم مقايسه ميكنى !!!!
راستش کاملا باهات موافقم. ایران کجا و آلمان کجا. ولی آدم لجش میگیره که تو همون آلمان هم این همه ایرانی موفق هست، پس قاعدتا دست کمی ازشون نداریم.
اينجا افراد خودشونو مجبور ميبينن به قوانين و البته به همديگه احترام بذارن ولى باور كن خيلى از همين ايرانيهاى موفق تا ميرن ايران همه چيزو فراموش ميكنن ؛ من وقتى اينو ميبينم آه از نهادم برمياد ، اينطور به نظر ميرسه كه بعضيها از ترسه كه احترام ميذارن و اين درونشون نهادينه نشده و يا اينكه بعضيها اونطور كه بايد براى وطن و هم وذنشون ارزش و احترام قائل نيستن و اين راستى دردناكه
آواره جان، من این حرفت رو هم باهاش موافقم اما نه کاملا. همه اینجوری نیستن. در عین حال، هیچ فرقی نمیکنه طرف از ترس این کار رو میکنه یا این دیگه عادتش شده. نتیجه کار مهم هست که عملا میبینیم آلمان کجا و ایران کجا. در حقیقت سوال اصلی اینه که ما چی جوری میشه تو ایران یک سیستمی پیاده کنیم که مردم، حالا چه از رو ترس چه آگاهی، درست رفتار کنن. ۳-۲ نسل که بگذره این میشه نورم عادی جامعه.
من كه گفتم از اول بعضيها و اين مهمه كه ياد بگيريم به قوانين و ديگران احترام بذاريم ولى نه از روى ترس ؛ اين احترام بايد نهادينه باشه
چه فرقی میکنه که نهادینه باشه یا نه؟ این حرفت من رو یاد اون اوایل انقلاب میندازه که همه اعتقاد داشتن که یک جراح وارد باید مؤمن هم باشه. خوب سوال اینجاست که شما یک جراح رو برای چی میخوای؟ برای ایمانش یا برای تبحرش در جراحی؟
برای من نتیجه مهم هست، حالا اینکه کسی که یک کاری رو میکنه (یا نمیکنه) واقعا بهش اعتقاد داره یا نه یک مساله فرعی هست. در ضمن این رو هم باید یادمون باشه که سالها طول میکشه که یک قضیه جا بیفته و بعضیها اصلا آدم بشو نیستن!
با اين حرفت موافقم كه مهمه كه اون كار انجام بشه و اينكه بعضيها آدم نميشن، اينه همونايين كه ميان اروپا و از ترس جريمه همه قوانين رانندگى را اجرا ميكنن و بعد كه ميان دو هفته ايران چنان دوباره وحشى ميشن كه نگو ولى من صحبتم اينها نيستن بحثم اينه كه وقتى فرهنگ صحيح در ذهنها بشينه ديگه نيازى به چوب بالا سر نيست
آواره جان، تا فرهنگ ما بخواد عوض بشه، ۲ نسل طول میکشه. در حقیقت به «زور» جریمه هم که شده باید چنان ظاهر رو، که اطاعت از قانون هست، نگاه داشت که نوه من و تو این دیگه براش عادی شده باشه و راه دیگه‌ای ندونه.