اینها تا حالا کجا بودن؟

الان چند هفته‌ای میشه که سران سطح بالای رژیم شروع به انتقاد محتاطانه از خامنه‌ای کرده ان. چیزی که با واکنش شدید توسط «عناصر خود جوش» و «عاشقان رهبر» ربرو شده. من راستش بین این افراد دو دسته جدا می‌بینم و بینشون فرق میزارم. شما اگر دقت کنین، تعداد بسیار اندکی‌ از اینها از گذشته خودشون و کارهائی که کرده ان ابراز ندامت می‌کنن. مشخصا برمیگردن میگن ما گول خوردیم، گول زدیم، گناه کردیم، اذیت کردیم، آدم کشتیم، حالا هم امیدواریم مردم ما رو ببخشن. بقیه، که اکثریت هستند، فقط از وضع موجود انتقاد می‌کنن اما به هیچ وجه حاضر نیستن به سهم خودشون در به وجود آمدن این وضع اعتراف کنن. انگار کسی‌ که تا پریروز رئیس کمیته بوده یا یک قسمت سپاه زیر دستش بوده اصلا نه می‌دونسته که چی‌ داره به سر مردم میاد و نه میتونسته کاری بکنه. این دسته دوم من رو یاد جنگ زرگری اوایل انقلاب میندازه که مثلا بین خیط امامیها و دست راستیها جدال بود. دورانی که آقای رفسنجانی‌ و یا خامنه‌ای جزو خوبها بودن. البته عملا هم دیدم که این خوبش چه توزرد از آب در آمد.

اینها همه سری و ته یک کرباسن. اگر انتقادی از خامنه‌ای می‌کنن فقط برای حفظ این نظام فاسد هست و نه‌ چیز دیگه. این آقایون ۳۰ ساله که می‌بینن ایران چی‌ کشیده و جیکشون در نیامده حالا که اوضاع دیگه جدی جدی داره به ضررشون میشه قر میزن.